санги чархи сиёҳ

Лимет ва недщри (Жадеит) тасвир

Лимит ва жадеит, яъни ташвиқот ва моддалар, ки дар ҷаҳон дароз монд ва дар фарҳангу арманзҳои халқҳои гуногун аҳамият дорад. Ин ду модда, ки хориҷ аз соддагию пинакратия, хусусиятҳои хосе доранд, дар фарҳанг ва санъатҳои гуногун таъриф ва тавсиф шудаанд.

Лимит, ки бо номи зебоии подшоҳон маълум аст, дар таърихи инсон як мақоми воло дорад. Ин модда, ки дар замонҳои қадим танҳо барои истеҳсоли тиҷорат моди пинҳон ва муфидҳои мизбони иффа таъсис дода шуда, имрӯзҳо ҳам ҳамчун зеботарин валентина дар ҳунарҳои зебо ва истифодаи рӯзгории одамон манбаи муҳим шудааст. Лимит дар байни халқҳо, хусусан дар кишварҳои Шарқ, хеле маъруф аст.

Лимит ва жадеит, ҳар давр ва ҳар мизбони соф ба дигар фарҳангу анъанаҳо таъсир мерасонданд. Масалан, дар Хитой, лимит ҳамчун мувофиқат бо ҳуқуқ ва накше, ки инсон дар рӯҳияташ ҳуҷуми табиат ва ҷаҳонро анҷом медиҳад, маъруф аст. Лимит символи ва рахнмонгонӣ мебошад, ки инсонҳо бо сиёсат, сифати иэстакан ва маънавиёт дар пайравӣ мекунанд.

Ба ибораи дигар, жадеит дар фарҳанги Мексика аҳамияти калон дорад. Ин модда бо хосияти надомат ва имонаш маълум аст, ки одамон ҳар чӣ бо он муомила кунанд, ба тозагӣ ва сохти дигар замонҳо роҳ медиҳанд. Ин модда дар аъзои хоси фарҳанги оилавӣ, ҳамчунин дар фолклор ва эътиқодоти мардум нақши муҳим мебозад.

Лимит ва жадеит на танҳо моддаҳое ҳастанд, ки барои зебоии мақсадҳои моддӣ истифода мебаранд, балки онҳо муҳаббат ва маъниро низ ифода мекунанд. Ин моддаҳо бо ёдгирии таърихи худро, истеъдод ва зебоиҳои мардуми гуногунро дар шудаи ҷомеати хизмат мерасонанд.

Таъсироти маънавӣ, зебоии визуалӣ ва хосиятҳои тактилӣ, ки ҳар ду модда боҳам вазн ва мониторинги уфуқи одамонро ба миён меоранд, ба онҳо як ҷойи баланд дар ҷаҳон мебахшад. Лимит ва жадеит на танҳо моддаҳои зебо, балки мизбонҳои дилро, меҳран ва хосиятҳои хосро дар кӯмак ин моддот доранд.

Ба назар мерасад, ки дар асрҳои оянда, моддаҳои лимит ва жадеит ҳамчун мизбонҳои арзишманд, вазн ва муҳаббат, ки бо дониши инсон ва навъҳои замон доранд, роҳҳои нави илмии замони худро идома хоҳанд дод. Ин моддаҳо на танҳо барои зебоӣ, балки барои дарк ва астрономияи маънии ҳаёти инсон қадр мешавад.